Umowę agencyjną można zawrzeć jedynie z osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą oraz z osobą prawną. Jeżeli przedsiębiorca zawrze umowę z osobą fizyczną, która nie prowadzi działalności gospodarczej, to pomimo nazwania zawartej umowy „umową agencyjną”, nie będzie można jej za taką uznać w rozumieniu kodeksu cywilnego. Zawarta umowa będzie umową zlecenia, do której nie będą miały zastosowania uregulowania dotyczące umowy agencyjnej, a dotyczące umowy zlecenia.
Agent, któremu należy się prowizja z chwilą wykonania umowy (sprzedania towaru), może żądać wynagrodzenia także w razie jej niewykonania z przyczyn dotyczących dającego zlecenia.
Zawieranie w umowie cywilnoprawnej klauzuli o zakazie konkurencji zarówno na czas trwania umowy, jak i po jej ustaniu jest możliwe oraz zgodne z zasadą swobody umów (art. 3531 Kodeksu cywilnego) z tym zastrzeżeniem, że wszelkie zobowiązania umowne ograniczone są ramami zasad współżycia społecznego, właściwościami danego stosunku oraz przepisami prawa.
Klauzula del credere zdefiniowana jest w kodeksie cywilnej, w części poświęconej umowie agencyjnej. Jej istotą jest przyjęcie przez agenta, za dodatkowym wynagrodzeniem (tzw. prowizja del credere) dodatkowej odpowiedzialności za wykonanie zobowiązania przez klienta.
Świadczenie wyrównawcze, jak przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie, jest szczególnego rodzaju roszczeniem – nie jest ani odszkodowaniem, ani wynagrodzeniem, ani świadczeniem ukształtowanym o przepisy bezpodstawnego wzbogacenia, tylko odrębnym roszczeniem opartym na zasadach słuszności. Świadczenie to ma zapewnić udział agenta w korzyściach istniejących po stronie dającego zlecenie po ustaniu stosunku agencyjnego, gdy korzyści te zapewnił agent w wyniku swojej aktywności w czasie trwania umowy.
W wyroku rozwodowym sąd obligatoryjnie rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem i przy tej okazji nierzadko orzeka o miejscu zamieszkania dziecka.
Roszczenie o zachowek przysługuje wtedy, kiedy uprawniony nie otrzymał żadnej korzyści majątkowej, tzn. nie został ustanowiony spadkobiercą, ani zapisobiercą, ani nie otrzymał darowizny za życia spadkodawcy. Jeżeli uprawniony otrzymał pewną korzyść, ale jest ona mniejsza niż należny zachowek, to przysługuje mu roszczenie o uzupełnienie zachowku.
Na izbę przyjęć zgłosiła się pacjentka, która poinformowała dyżurującego lekarza, że najprawdopodobniej w jej przełyku utkwiła kość kurczaka, przez co odczuwa pewien dyskomfort i uczucie zalegania ciała obcego w gardle. Wobec takiego podejrzenia, lekarz dyżurujący zlecił wykonanie badania RTG odcinka szyjnego. Po wykonaniu RTG lekarz dostrzegł cień na zdjęciu. Obraz ten jednak nie dawał jednoznacznej odpowiedzi, co było przyczyną zgłaszanych dolegliwości. Dlatego też, uznał za uzasadnione skierowanie pacjentki na zabieg ezofagoskopii.